Bu mektubu okuduğunda ben çok uzaklarda olacağım.Büyük ihtimalle geri getiremeyeceğin bir noktada,yalnızlığa terk bir durumda kaybolacağım.Sesimi bile duyuramayacağım.Belki de bunun için yazacağım.
En azından sana benden bir anı bırakmak istedim.Biraz benden,biraz senden,biraz ciddi,biraz espirili.Ağırlıklı olarak düşsel azda olsa gerçekcil.Sana gerçeklerini yazıyorum.Unutmaman gerekenleri.
Ayhan unutma hayallerin vardı,peşinde koştukların.Bunları yok sayma.Gerçekleştiremesende zihininde sakla.İster rutubetli farflarda ister açılmaz sandıklarda.
Bir liseten vardı.Hesap soracakların,adam oldum ben bakın diyeceklerin.Kısacası intkam alacakların.Bu yüzden okumuş olacakasın.Onlar sürünürken acımama fırsatını yakalamış olacaksın.İşte o zaman hayatı tanıyacaksın.Ya ben ya insanlık diyeceksin.Karar senin.

Ayrıca sevdiğine dikkat et.Seni inandığın yolda engellemesin.
Senin de zamanında bir çocuk olduğunu unutma. Çocuklarını,öğrendiğin gibi değil,nasıl büyütülmek istediysen öyle büyüt.Ukalalık yapıp hayatlarına karışma.Asla onlara hata yapınca kızma.Sen hiç hata yapmadın mı?Seninle tartışırken onları dinle,sen de dinlenmek istemiştin ve sakın onların hakkında karar verme.
Geçmişi unutma ama ona takılıp kalma.Rafta ki kitaplar gibi düşün yaşadıklarını.İhtiyacın olanı çıkar ve oku ama asla dağıtma,ortalığa saçma.Toplanması inan çok zordur.
Ve son olarak değerlerin vardı.Ödün vermeyeceğin hayat prensiplerin.Onları koru sakla ama asla onlar için birilerini yırtıp atma.Attıklarına muhakkak ihtiyacın olur.
Şimdi on yedi yaşındasın okuduğunda 37 yaşında olacaksın.Sana anlatmak istediğim kimdin kim olduğun.Ben değişmem demiştin.Bunu kabullenmesende zamanla değiştin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder