Her bırakış esarete doğru bir adımdır
Daralan çevrende her insan giderken bir parmaklık eklemektedir hayata
Yalnızlığa çakılmış olan kazıklar etrafında arttıkça
Anlarsın tanıdığın her insan ayrı bir özgürlüktür
Korkmaya başladığın an tek kalmaktan
Hareketsizleşmeye başlarsın
Eğilir,bükülürsün ama kımıldayamazsın
Dayanılmaz acılarla karşılaşırsın
Bir yokluğun esaretinde
Şirin bir tebessüme muhtaç yaşarsın
Görebildiğin masum yüzlere geçmişi sorarsın
Ziyarete gelenler olur
Ama sen alışmışsındır kırmaya
Gelen giderse bir daha dönmez geri
Pişmanlıksa çok sonra çıkan bir hastalık gibi sarar vücudu
Yıllar sonra
Çekilmezdir hava ciğerlere
Zehirli gazlar gibi acı ama
Öldürmez inatla bağlar hayata
Yalnız kalmak gidenlerin suçu değildir unutma
Kalanların hataları olmasa
Tek kişiye ait olur muydu hayat...
Çokta umrumda...
Çokta umurlarında...
Çokta umurlarında...
Ben giderken arkamdan su dökenler o su yerden nasıl buharlaştıysa bende öyle buharlaştım.
Hoşçakalın...Belki bir gün yağmur olur yağarım...
EAB(Alef)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder