İSTANBUL

Farklı dillerin aynı anlama gelen kelimeleriydi İstanbul,

Bir diğerini ötekine anlatmak için.

Yalnız kalmış bir tiryaki gibi dolaşmaktı Nevizade çıkışlarında

Asortik olsan da sarhoş olunca kedi önünde ceketini iliklediğini göstermek için.

Üstadın Sisine inat günün doğuşunu izlemekti

Taşı toprağı altın diyeretkten
Kaldırım taşı söküp polis avlamaktı.

Boğaza bakan bir yamaca park etmek arabanı

Sevişmekti sabaha kadar sevmesen de bir kadınla

Sonra bırakmaktı kağıt gemilerle günahları.

İstanbul farklı olmaktı o kadar benzerinin arasında

Beyler beyi motorunu Venedik gondoluna tercih etmekti

Boğulma korkusunun tadına varmak endişesiyle

Toplumcu olmaktı köküne kadar her şiirinde

Ama görünce Alibey’i anlamaktı kifayetsizliği

Sonra taşımaktı sanat kaygısını

Yaşamaktı Pera’yı…

Bir İstanbulluyu sevmek gerekmezdi Aşık olmak için

Ya da burada camiiye girmek için Müslüman olmak şartı yoktu…

EAB(Alef)